Niemand kiest voor een echtscheiding. Het overkomt je. In mijn echtscheidingspraktijk is bij ondernemers een veel gehoorde oorzaak: wij zijn uit elkaar gegroeid. Dat komt doordat de meeste aandacht naar de zaak uitging. Ondernemer ben je immers 24/7. Tussen het gezinsleven en het ondernemerschap is disbalans ontstaan. Als het onvermijdelijk is en de echtscheiding ingezet moet worden, is mijn credo: wat ooit goed is begonnen, dient ook goed te worden afgewikkeld. Mijn volgend advies: kies daarbij voor mediation. Over mediation heb ik al vaker geschreven (zie www.rientjesnotariaat.nl: uit de notarispraktijk).
Het alimentatie vraagstuk: ja ik wil...
Bij de ontbinding van het huwelijk of het geregistreerd partnerschap komt het punt alimentatie zeker voorbij. Het is niet nieuw dat degene die partneralimentatie moet betalen, daar vaak moeite mee heeft. Dit in tegenstelling tot de kinderalimentatie. Het wordt ervaren als een extra financiële druk op de onderneming.
Het betalen van partneralimentatie vindt zijn grondslag in de wet toen je bij de ambtenaar van de burgerlijk stand tegen elkaar het "ja-woord" uitsprak. Je zei toen "ja" tegen artikel 1:81 van het Burgerlijk Wetboek: Echtgenoten zijn elkander getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd. Zij zijn verplicht elkander het nodige te verschaffen.
Dit "elkaar het nodige verschaffen" duurt momenteel maximaal 12 jaar. Het is mogelijk dat wegens zeer uitzonderlijke omstandigheden deze duur door de rechter op verzoek van de behoeftige partner wordt verlengd. Dit laatste komt in de praktijk niet vaak voor. Daarnaast geldt dat als het huwelijk of geregistreerd partnerschap niet langer heeft geduurd dan 5 jaar en er uit het huwelijk geen kinderen zijn geboren, de alimentatieplicht maximaal geldt voor de duur van het huwelijk.
Per 1 januari 2020 wordt het anders
Het hing al langer in de lucht, maar de duur van de partneralimentatie wordt ingekort. De wet is wat dit betreft "er door". Onze wetgever vindt het niet meer van deze tijd met tweeverdieners en wederhelften die ook een beroepsopleiding hebben gevolgd, dat deze altijd nog 12 jaar lang aanspraak zouden kunnen maken op alimentatie.
Alimentatie wordt beperkt tot de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van 5 jaar. Een voorbeeld: na een huwelijk dat na 11 jaar eindigt, is de alimentatieplicht straks nog 5 jaar. Een huwelijk dat eindigt na 6 jaar, daarvoor is de alimentatieplicht straks nog 3 jaar.
Twee uitzonderingen
1. langdurige huwelijken: Als het huwelijk langer dan 15 jaar heeft geduurd en de partner die het minst verdient binnen 10 jaar de AOW leeftijd bereikt, dan is de duur van de partneralimentatie maximaal 10 jaar. Voor de komende 7 jaar (tot 2026) geldt dat als je partner in die 7 jaar 50 jaar of ouder is, deze in principe nog gedurende 10 jaar aanspraak heeft op partneralimentatie.
2. huwelijken met jonge kinderen: Bij huwelijken met kinderen jonger dan 12 jaar loopt de partneralimentatie maximaal door tot het jongste kind 12 jaar wordt. Dit als verlengingsmaatregel van eerdergemelde 5-jaarstermijn.
Ongewijzigd blijft dat de rechter in schrijnende gevallen de duur van partneralimentatie kan verlengen voor een langere periode dan 5 jaar.
Een ondernemer heeft mij kortgeleden aangegeven de echtscheiding pas volgend jaar uit te willen laten spreken. Tja, bij mij blijft altijd gelden: wat ooit goed is begonnen, wil je toch ook goed voor elkaar afwikkelen? Dat kan ook zijn: het geheel afzien van partneralimentatie of het in een andere vorm gieten van de financiële ondersteuning.
