SHOOT-OUT! Wild West in het zakelijke huwelijk.

Veel samenwerkingsverbanden en joint ventures beginnen met grote plannen, fijne verwachtingen en een toost op al het moois dat komen gaat!

Maar zoals in het gewone huwelijk het schuren kan, kan dit in het zakelijke huwelijk ook. Is samenwerken in een bedrijf niet net een huwelijk? Wellicht nog meer dan dat, gezien de tijd die je werkzaam doorbrengt in verhouding tot je "thuis tijd".Er kan door allerlei omstandigheden een moment komen dat je zakelijk weer van elkaar af wilt. Wellicht wil sta je bijvoorbeeld niet meer achter genomen financiële beslissingen die een partner er door heeft weten te drukken, of de langdurige ziekte van de zakenpartner begint je op te breken, soms beginnen bepaalde ego's hinderlijk te worden, of er speelt de wens het in andere handen willen laten komen van zeggenschap binnen het bedrijf waarbij het aanblijven van de partner een barrière vormt of jij hebt als zakenpartner het wel gezien en wil iets anders doen met je leven.

Goede zakelijke huwelijksvoorwaarden
Voor een goed zakelijk huwelijk is het van belang dat de samenwerking vóór of helemaal aan het begin van dit huwelijk goed wordt doorgesproken. Bij het opmaken van deze huwelijksvoorwaarden (lees: aandeelhoudersovereenkomsten, andere joint venture overeenkomsten en firma contracten) begin ik vaak met de bepalingen die altijd aan het einde van het contract worden opgenomen. Niet leuk om mee te beginnen, maar wel wezenlijk.

Er zijn voor die exit-bepalingen vele mogelijkheden denkbaar. Het is aan de persoonlijke voorkeur van de zakenpartners om aan te geven wat bij hun past. Iedereen is daarin verschillend en dát maakt mijn vak ook zo leuk. Naast mediation enerzijds kennen we ook diverse "shoot-out" clausules. Ik bespreek er één van.

De Texas Shoot-out
Dit is nogal een harde clausule, maar kan zeer effectief zijn. Stel twee zakenpartners, John en Mark hebben ieder 50% van de aandelen in een meubelmakerij, waard E.5 miljoen. In hun aandeelhoudersovereenkomst hebben zij de Texas Shoot-out clausule opgenomen. Op grond van deze clausule moet een aandeelhouder die ermee wil stoppen dit aan de andere meedelen en noemt daarbij de door hem voor zijn aandelen gewenste prijs. De ander is dan verplicht deze prijs te aanvaarden. Doet hij dat niet, dan is hij verplicht zijn aandelen voor die prijs aan de ander over te dragen. De bedoeling is dat je dan een redelijk eerlijke prijs voor de aandelen vraagt en krijgt. Een voorbeeld:
John wenst te stoppen en biedt zijn aandelen aan Mark aan voor E.2 miljoen. Als Mark dit niet accepteert, moet John verplicht de aandelen van Mark overnemen voor E. 2 miljoen.
Wat aan dit proces vooraf gaat is een delicate. John zal met behulp van de deskundigen zeker moeten weten dat de prijs die hij vraagt wel een juiste is. Het mooie van deze Shoot-out is dat de verkoop definitief is, vlot verloopt zonder echte wroeging tussen partijen. Immers, dit is wat zij aan het begin van hun zakelijke huwelijk hebben afgesproken. Nadeel is dat als Mark het aanbod niet aanvaardt, John met het hele bedrijf blijft zitten, terwijl hij er juist vanaf wilde. Gezien de waarde van het bedrijf (E. 5 miljoen) en de gevraagde koopsom (E. 2 miljoen), kan hij het bedrijf zelfstandig onder zijn voorwaarden gewoon verkopen zonder rekening te houden met Mark.