Als een volwassen kind jou al ouder niet meer wenst te zien, geeft je dit enorm veel verdriet, onnoemelijk veel hoofdbrekens en gevoelens van onbegrip. Je mag als grootouder ineens niet meer naar de verjaardag van je kleinkind of contact met het kleinkind hebben. Het opgroeien van je kleinkind maak je niet meer mee, terwijl je vrienden telkens zo vol zijn van al het fijne wat zij meemaken met hun kinderen en kleinkinderen. Je vraagt je als ouder af: wat heb ik misdaan. Je hebt altijd het beste met je kind voor gehad. Hebt geholpen in tijd van nood, hebt gezorgd, geld geleend zodat het koophuis bereikbaar werd voor het kind. Moest je oppassen, dan was je er. Je bent je van geen kwaad bewust; zit vol onbeantwoorde vragen.
Familieruzies gaan veelal over kleinigheden
Familieruzies gaan vaak over ogenschijnlijk onzinnige dingen, maar het kunnen juist die dingen zijn die voor het kind wél belangrijk zijn en jou als ouder niet opvielen. Bijvoorbeeld het onder de kinderen hebben van oogappeltjes en het kind dat juist meer ondersteuning nodig had afvallen in het bijzijn van familie en diens vriendjes. De keer dat jij je kind bij de uitvoering van het toneelstuk aan zijn lot overliet, terwijl andere ouders hun kind juist hielpen de tekst uit hun hoofd te leren zodat zij niet voor aap zouden staan tijdens de uitvoering. Het vergeten van de verjaardag van jouw kind te vieren. Het kind niet mee laten gaan op het schoolreisje omdat jij dat op dat moment onbelangrijk vond; het kind werd daardoor het buitenbeentje van de klas. Het kind dat zich jegens jou als ouder schaamt voor de positie waarin het terecht is gekomen en dit falen de ouders in de schoenen willen schuiven. Het weigeren van hulp van jouw kind waardoor het zich miskend voelt. Een kind wil ook graag aan een ouder kunnen geven. Het is niet de ouder die altijd maar hoeft te geven. Het als ouder te beschermend optreden naar het kind toe, waardoor het kind zich in zijn vrijheid beknot voelt terwijl jij vindt dat hij zich egoïstisch gedraagt.
Nieuwe relatie
De nieuwe vriend van je dochter en diens familie krijg je er zomaar bij. Soms verschillen de beide families zo veel van elkaar dat daardoor grote spanningen ontstaan. Een ouder die op de partner van het kind neerkijkt of een gescheiden ouder die een nieuwe partner krijgt; dit zijn allemaal omstandigheden waardoor de onderlinge verhoudingen veranderen. Het zal daardoor nooit meer zijn zoals het vroeger was. Moet de nieuwe partner van je kind zich altijd voegen naar jouw regels, mag jij dat van die partner verwachten? Mag jij eisen dat het kind telkens naar jouw pijpen moet dansen om familietradities in ere te houden, terwijl het een eigen gezin heeft met een eigen invulling? Is het redelijk als je kind van jouw nieuwe partner zich gedraagt net zoals zijn overleden vader of moeder dat deed?Die nieuwe partner kan juist een verrijking betekenen binnen de familieverhoudingen.
Mediationpraktijk
Het vorenstaande zijn voorbeelden uit mijn mediationpraktijk. Familieruzies komen voor in elke familie. Vaak worden deze gewoon onderling opgelost. Soms lukt dat simpelweg niet en bestaat de mogelijkheid om die onenigheid met de hulp van een mediator op te lossen.
Met mediation leert men met respect naar elkaar te kijken en zoekt men samen naar een werkbare manier hoe met elkaar om te gaan. De familie zoekt met elkaar naar de oorzaken van het conflict. Samen bedenkt men hoe een en ander te verbeteren en maakt men concrete duurzame afspraken hierover. Het is allemaal een kwestie van goede communicatie, maar zeker de moeite waard. Een oplossing die je als familie samen hebt gevonden, wordt in de praktijk ook beter gedragen en uitgevoerd. Je moet de stap daartoe wel durven en willen zetten. Ik daag u daartoe uit.
